Hayır şimdi bunun yanında lise yıllarında bir Venüs heykeli yapmıştım.

Bir hafta sonu okuldan geldiğimde o gün 70 küsür yaşındaki dedemin, balkonda yerde yatar halde bulduğum bu Venüs heykelini kastederek,  "putunu devirdim" demesi, resim öğretmeni vakasından daha az mı acıklı bilmiyorum. Sonuçta, kızmıştı ama parçalamamıştı. Onun gibi muhafazakar bir kişiye göre epey medeni bir davranış. Ama her ikisinin de sebebi olan cehalet aynı:

O resim öğretmeni, bize öve öve bitiremediği rönesans ressamlarının da aslında genç yaşlarından başlayarak insan figürü çizmiş olduklarını düşünebilirdi. Dedem de ağzındaki diş protezinin, ve bir çok sakat insanın kaybettikleri uzuvlarının yerine takılabilen protezlerin aslında heykeltraşların malzeme üzerine yaptıkları çalışmalara borçlu olduklarını düşünebilirdi. En okumuşlarımız bile birşeylere, gelenekler öyle dediği için, cahilce ve düşünmeksizin karşı çıkıyoruz. Sonra da neden teknik alanında geri kaldığımızı anlamaya çalışıyoruz. Batı, teknikteki gelişmesini sanata verdiği öneme borçludur. Atatürk'ün şu sözü, ne kadar doğru bir sözdür:

'Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.'

Yukarıdaki resim de akademi sınavına hazırlık için yaptığım yegane resimdi.

Şimdi ne lise yıllarında okulda, ne mahallende sanata değer veren insanlar olmayınca, bir sanat okuluna gitmek de okul seçimlerin arasında yer almıyor haliyle. Benim de, yetenek sınavı öğrenci alan bir sanat okuluna girmek fikri, hiç aklımda yoktu. Büyük ağabeyimin iç mimar bir arkadaşı, okulun önünden arabayla geçerken beni ikna edip, ayak üstü  kayıt formunu doldurmaya zorlamasaydı şu an bambaşka bir yerde olurdum. İç mimarlık, grafik ve endüstri tasarımı sınavları için kaydımı yaptırdım.

Zaten sanat düşmanlığından darbe üzerine darbe yemişim. "Dakka bir-gol bir" herhalde buna denir. Temel desen sınavında öyle bir soru sordular ki akıllara zarar. Bir şey değil, özünde kucağında vitrin mankeni taşıyan bir adam çizin diyor. Ama adam merdivenden inecek, elinde bir ip var kulağında kulaklık, üzerinde grafik bilmemnesi tişörtü, koltuk altında merdiven... Böyle saydıkça sayıyor.

Bende de sorgulamak ve mümkünse bir şekilde tepki vermek adettir. Çizdim iyi kötü, ama böyle soruya biraz da Marcel Duchamp edasıyla kendi dokunuşumu katayım istedim, manken taşıyan adamı, mankenin sol memesini kavramış pis pis sırıtır bir ifade ile çizdim. Zıpırlıktan, anlamsızca yapılmış müstehcen bir espri değildi yaptığım.

'What's on a man's mind' (Erkeğin aklındaki şey) esprisinden yola çıkarak, sadece yürüyen bir figür çiz deseydiniz de adamın yeteneğini görebilirdiniz demeye getirdim.

Sen misin dalga geçen? 100 üzerinden 10 verdiler düşünebiliyor musun? Bak gene aynı cehalet! Berbat çizmiş değilim. Hiç bişey yapmamış olsam da tamam. En düşük puanı vermiş adamlar. Gayet açık: Bizimle alay ediyor bu ukala, yeri yok burada demişler. Tabi grafik bölüm sınavlarından 100 çakınca ellerinden bişey gelmedi. :D Millet de nasıl dökülüyorsa, yani puanlar 50 lerde dolaşıyor. 55 puan ile hem de iyi bir sırada girdim. Endüstri tasarımı sınavını da kazandım ancak iç mimarlık sınavında başarılı olamadım. Onda da tam bir hamallık perspektif istemişlerdi, yarısında bıraktım. Akademi öğrencilerinden genelde araştırma çizgileriyle karalama tadında çizimler isterler. Ben de fotogerçekçi çizmeyi severim. Sınavın vakti benim tarzıma yetmezdi. Bu da yine sınav sistemimizin sorgulanması gereken bir acayipliği. Düşünsene Hajime Sorayama tadında guaj akrilik falan çalışıyorsun ama sınav senin kendini gösterebileceğin standartta değil. Okula giremiyorsun. Böyle tanıdıklarım vardır. Adam karakalem Cin Ali bile çizemiyor ama fırça ile öyle fotografik otomobil lastiği çiziyor ki şu an ABD'de büyük bir lastik firmasının kadrolu çizeri.

Arada verdikleri 10 puanı saymıyorum. Bölüm sınavına 100 alarak girdim, çıkışta da 100 alarak çıktım. O çalışmamı da kişisel çalışmalar bölümünde İzafiyet Teorisi başlığı altında paylaştım.

Nasıl eski Türk geleneğinde at, avrat, silah kıymetli ve kutsal ise, farkettiyseniz benim resimlerimde de üç temadan biri robot, biri avrat, diğeri de dinozordur. Hepsi bayıldığım objeler.

Aquatint de metal plaka üzerine metal bir aletle kazıya kazıya yapılan bir çalışma. Kazıdığınız kısımlar beyaz olurken boş bıraktığınız kısımlar siyah oluyordu. Zor bir çalışma tekniği. Resmi negatif düşünerek çizmek zorundasınız. Sizin farketmediğiniz bazı kusurları var, yani siyah olması gerekirken daldırıp kazımış ve olduğum kısımlar. Ama yine de fena olmadı. Bunlar hep 6 kopya yapılır. Adet olmuş. Dünya üzerinde sadece 6 tane var. İsteyene 100 TL'den satarım bir tanesini... :P

Ölünce falan değerlenir belli mi olur.